Grasica to narząd położony w dolnym odcinku szyi oraz w przednio-górnej części jamy piersiowej. Dlatego należy w nim wyróżnić część szyjną oraz część piersiową. Na szyi układa się do przodu od tchawicy, a w klatce piersiowej ku tyłowi od mostka, między obu workami opłucnej, do przodu od tchawicy oraz naczyń wychodzących z serca. Dolna część spoczywa na osierdziu.
Grasica składa się z dwóch płatów. Można w niej odróżnić trzon oraz koniec górny i dolny. Powierzchnia zewnętrzna narządu jest gładka. Wewnątrz składa się z licznych pławików (zrazików). W głębi łączy je środkowe pasmo rdzeniowe. W obrazie mikroskopowym wyróżnia się rdzeń i korę grasicy. Rdzeń grasicy łączy się ze środkowym pasmem rdzeniowym, a kora jest o ciemniejszym zabarwieniu. Grasica otoczona jest torebką z wiotkiej tkanki łącznej. Komórki narządu są to nabłonkowe komórki pochodzenia endodermalnego. Między nimi rozmieszczone są limfocyty. Dodatkowo można zaobserwować ciałka grasicy (Hassala), które są elementami komórkowymi obumarłymi lub obumierającymi.
Grasica kieruje wszystkimi narządami chłonnymi. Przypuszczalnie pobudza wzrastanie i chroni organizm przed zatruciem i zakażeniem. Od okresu dojrzewania grasica zanika fizjologicznie.