Kość miedniczna stanowi obręcz kończyny dolnej. Składa się ona z kości biodrowej, kulszowej oraz łonowej, które zrastają się w jedną całość u dorosłych. Wszystkie trzy łączą się w okolicy panewki, która ma na swoim dolnym brzegu wcięcie. W dolnej części miednicy znajduje się otwór zasłonowy ograniczony kością łonową i kulszową.
Kości miedniczne łączą się obustronnie za pomocą spojenia łonowego. W połączeniu tym dużą rolę odgrywa krążek międzyłonowy. Spojenie wzmacniają: więzadło łonowe górne, więzadło łonowe łukowate. Kość miedniczna łączy się z kością krzyżową tworząc staw krzyżowo-biodrowy.
Do więzozrostów miednicy zaliczamy: więzadła krzyżowo-biodrowe brzuszne, więzadła krzyżowo-biodrowe grzbietowe, więzadła krzyżowo-biodrowe międzykostne, więzadło biodrowo-lędźwiowe, więzadło krzyżowo-guzowe, więzadło krzyżowo-kolcowe, błonę zasłonową, więzadło pachwinowe.
Staw biodrowy łączy kość miedniczną z kością udową. Panewka stawowa jest utworzona przez powierzchnię księżycowatą kości miednicznej oraz obrąbek stawowy. W panewce znajduje się również więzadło poprzeczne panewki. Główka stawowa to głowa kości udowej.
W skład stawu wchodzi torebka stawowa oraz więzadła: więzadło biodrowo-udowe, więzadło łonowo-udowe, więzadło kulszowo-udowe, warstwa okrężna, więzadło głowy kości udowej. Staw biodrowy jest stawem kulistym panewkowym. Wykonuje się w nim ruchy zgięcia, prostowania, odwodzenia, przywodzenia, obwodzenia, obrotowe.