Język to pokryty błoną mięśniową gruby fałd mięśniowy. Największą jego część stanowi trzon, który jest przytwierdzony do dna jamy ustnej nasadą. Trzon zwężając się do przodu przechodzi w koniec języka. Górna powierzchnia to grzbiet, który przechodzi z obu stron w brzegi. Granicę między nasada i trzonem wyznacza bruzda graniczna, która w swojej środkowej części tworzy otwór ślepy. Na dwie symetryczne części dzieli język bruzda pośrodkowa.
Błona śluzowa na powierzchni dolnej tworzy pośrodkowo wędzidełko języka, które przyczepia się między mięskami podjęzykowymi na dnie jamy ustnej. Po bokach widoczne są fałdy strzępiaste. Na grzbiecie języka odróżniamy brodawki językowe. Są to: brodawki nitkowate, brodawki grzybowate, brodawki okolone, brodawki liściaste. Tylko te pierwsze nie przewodzą wrażeń smakowych. Brodawki są wyposażone w kubki smakowe. Są to mikroskopowe twory o jajowatym kształcie, które są wyposażone w otwór smakowy na swoim końcu. Posiadają one komórki podstawne oraz komórki smakowe. Reagują one na różne rodzaje smaku. Na nasadzie języka widoczne są mieszki językowe i tworzą one migdałek językowy. Dodatkowo obserwuje się gruczoły surowicze śluzowe i mieszane. Są to: gruczoł językowy przedni oraz gruczoły językowe boczne i tylne.
Mięśnie języka dzieli się na dwie grupy: zewnętrzne i wewnętrzne. Do zewnętrznych zalicza się mięsień bródkowo-językowy, mięsień gnykowo-językowy i mięsień rylcowo-językowy. Do wewnętrznych: mięsień podłużny górny, mięsień podłużny dolny, mięsień poprzeczny języka, mięsień pionowy języka. Mięśniom towarzyszy luźna tkanka łączna oraz mocne blaszki łącznotkankowe tworzące przegrodę i rozcięgno języka.