Otrzewna to największa błona surowicza w ustroju człowieka. Składa się z dwóch blaszek. Pierwsza pokrywa narządy jamy brzusznej i nazywa się otrzewną trzewną, a druga to otrzewna ścienna. Między obu częściami znajduje się przestrzeń zwana jamą otrzewnej, która zawiera tylko nieznaczną ilość płynu surowiczego. Otrzewna trzewna w otrzewną ścienną przechodzi w miejscu zwanym krezką. Biegnie ona z grzbietowej strony tułowia jako krezka grzbietowa do brzusznej ściany tułowia jako krezka brzuszna. Jej przyczep do tylnej ściany brzucha nazywa się korzeniem lub nasadą krezki.
Narząd, który jest całkowicie pokryty otrzewną, nazywa się narządem wewnątrzotrzewnowym. Narządem zewnątrzotrzewnowym nazywa się narząd, który nie jest nią pokryty.
Sieć mniejsza to część otrzewnej rozpięta pomiędzy powierzchnią trzewną wątroby a częścią górną przełyku, krzywizną mniejszą żołądka oraz częścią górną dwunastnicy. Jej część górna i środkowa tworzą więzadło wątrobowo-żołądkowe. Część dolna tworzy więzadło wątrobowo-dwunastnicze.
Jednym z zachyłków otrzewnej jest torba sieciowa. Łączy się ona tylko jednym otworem z właściwą jamą otrzewnej, otworem sieciowym. Z otworu sieciowego ku górze wystaje wąska przestrzeń zwana przedsionkiem torby sieciowej. Prowadzi on do fałdu żołądkowo-trzustkowego. Z przedsionka ku górze występuje zachyłek górny torby sieciowej. Właściwa część torby sieciowej składa się z dwóch ścian. Ściana przednia jest utworzona z tylnej powierzchni żołądka. Ściana tylna z powierzchni przednich: lewego nadnercza, trzustki, krezki okrężnicy poprzecznej, okrężnicy poprzecznej, części górnej lewej nerki. Najbardziej na lewo położony odcinek torby tworzy zachyłek śledzionowy. Jest on ograniczony więzadłem przeponowo-średzinowym oraz więzadłem żołądkowo-śledzionowym, a także więzadłem żołądkowo-przeponowym. W obrębie sieci większej część główna torby sieciowej przechodzi w zachyłek dolny.
Sieć większa to część otrzewnej, która zwisa ku dołowi od krzywizny większej żołądka. Przykrywa od przodu okrężnicę poprzeczną i pętle jelita. Często sięga aż do spojenia łonowego lub do miednicy mniejszej.
Otrzewna wytwarza liczne zachyłki w okolicach narządów. W okolicy dwunastnicy znajduje się; zachyłek dwunastniczy górny, zachyłek dwunastniczy dolny, zachyłek przydwunastniczy, zachyłek naddwunastniczy, zachyłek zadwunastniczy. W okolicy jelita ślepego: zachyłek krętniczo-kątniczy górny, zachyłek krętniczo-kątniczy dolny, dół kątniczy lub zakątniczy, zachyłki zakątnicze. W okolicy okrężnicy wytwarzają się zachyłki przyokrężnicze i bruzdy przyokrężnicze. Zachyłki w okolicy okrężnicy esowatej to: zachyłek międzyesowaty, zachyłek biodrowo-podpowięziowy. W górnej części jamy otrzewnej wytwarza się: zachyłek podprzeponowy, czyli zachyłek przeponowo-wątrobowy.
Otrzewna składa się z dwóch warstw. Jej polna powierzchnia wysłana jest warstwą płaskich komórek nabłonkowych. Pod nimi znajduje się tkanka łączna włóknista. Pod otrzewną jest utkanie podsurowicze, które łączy ją ze ścianami jamy brzusznej.