Zęby są ustawione w dwa szeregi, górny i dolny. Szereg górny jest umiejscowiony w wyrostkach zębodołowych szczek, a dolny w części zębodołowej żuchwy.
Ząb składa się z korony, szyjki i korzenia. Część wystająca nad dziąsło, to korona, którą pokrywa szkliwo, czyli najtrwalsza tkanka ustroju. Najdłuższa część, korzeń, kryje się w zębodole i jest pokryta kostniwem. Na jego końcu znajduje się wierzchołek. W przejściu korony w korzeń odróżnia się szyjkę zęba. Pod szkliwem i kostniwem znajduje się zębina. Wewnątrz zęba, przestrzeń zwaną komorą, wypełnia miazga.
Wyróżniamy cztery rodzaje zębów: siekacze, kły, przedtrzonowe i trzonowce. Dorosły człowiek ma 36 zębów. Po 18 w każdym łuku zębowym. W każdej ćwiartce są: dwa zęby sieczne, jeden kieł, dwa zęby przedtrzonowe oraz trzy zęby trzonowe.
Zęby sieczne przypominają kształtem dłuto. Mają one powierzchnię wargową i językową lub podniebienną. Powierzchnie łączą się ze sobą brzegiem siecznym, który jest bardziej wypukły w części przyśrodkowej niż bocznej. Na powierzchni językowej lub podniebiennej zaznacza się duży guzek zębowy. Siekacze posiadają tylko jeden korzeń.
Kły są to najbardziej rozwinięte zęby. Ich krawędź sieczna zagina się pod kątem ostrym wytwarzając wierzchołek żucia. Na powierzchni językowej lub podniebiennej wyróżniamy guzek. Kły posiadają tylko jeden korzeń.
Zęby przedtrzonowe są to zęby jedno lub dwu korzeniowe. Dwa korzenie występują wyłącznie w przedtrzonowcu pierwszym górnym. W odróżnieniu do siekaczy i kłów, występuje na nich powierzchnia żucia. Na niej znajdują się dwa guzki oddzielone od siebie bruzdą. Korona jest podobna do czworościennego pryzmatu.
Zęby trzonowe są to najbardziej rozwinięte zęby człowieka. Tak samo jak przedtrzonowce, posiadają powierzchnię żucia. Na niej znajduje się od czterech do pięciu guzków oddzielonych od siebie bruzdami. Korona w przekroju ma kształt romboidalny. Trzonowce górne posiadają trzy korzenie (dwa policzkowe i jeden podniebienny), a dolne dwa (mezjalny i dystalny).