Ucho zewnętrzne składa się z małżowiny usznej oraz przewodu słuchowego zewnętrznego. Małżowina jest fałdem skórnym opartym na szkielecie chrzęstnym. Tylko dolny koniec małżowiny - płatek - nie ma podłoża chrzęstnego. Boczna powierzchnia małżowiny jest wklęsła, a przyśrodkowa wypukła. Dodatkowo w skład małżowiny wchodzą więzadła oraz kilka szczątkowych mięśni. Przewód słuchowy zewnętrzny ma długość ok0oło 3,5 cm. Składa się z części chrzęstnej oraz części kostnej. Jego przebieg jest esowato wygięty. Przewód jest wysłany skórą zaopatrzoną we włosy, gruczoły łojowe i gruczoły woskowinowe.
Ucho środkowe składa się z błony bębenkowej, jamy bębenkowej, kosteczek słuchowych, trąbki słuchowej oraz jamy sutkowej. Błona bębenkowa to granica między uchem zewnętrznym a środkowym. Ma kształt owalny. Jest umocowana w bruździe bębenkowej przez pierścień włóknisto-chrzęstny. W błonę wrasta rękojeść młoteczka, która tworzy prążek młoteczkowy oraz pępek. Błona nie jest ustawiona pionowo, lecz pochylona jest ku dołowi i do przodu. Składa się z zewnętrznej warstwy skórnej wewnętrznej warstwy śluzowej oraz środkowej blaszki właściwej. Jama bębenkowa to szczelinowata przestrzeń. Leży w części skalistej kości skroniowej. Ma sześć ścian: górną (pokrywkową), dolną (żyły szyjnej), przyśrodkową (błędnikową), tylną (sutkową), przednią (szyjno-tętniczą). Do kosteczek sutkowych zalicza się młoteczek, kowadełko i strzemiączko. Wszystkie leżą w jamie bębenkowej. Trąbka słuchowa łączy jamę bębenkową z gardłem.
Ucho wewnętrzne to błędnik. Zawiera błonki zmysłowe dla narządu słuchu oraz narządu przedsionkowego. Odróżnia się w nim ścianę kostną, czyli błędnik kostny oraz jego zawartość - błędnik błoniasty. Błędnik kostny składa się z części - przedsionka oraz ślimaka i kanałów półkolistych. Do ucha wewnętrznego jest również zaliczany przewód słuchowy wewnętrzny. W błędniku błoniastym odróżnia się łagiewkę, trzy przewody półkoliste, woreczek, przewód ślimakowy oraz przewód śródchłonki.