Rdzeń kręgowy to część ośrodkowego układu nerwowego. W przekroju ma kształt owalny. Kończy się u dołu na poziomie drugiego kręgu lędźwiowego. Posiada dwa zgrubienia: szyjne i lędźwiowe. Są one przewężone długim odcinkiem piersiowym. Zgrubienie lędźwiowe kończy się stożkiem rdzeniowym przechodzącym w nić końcową. Na przedniej powierzchni znajduje się szczelina pośrodkowa przednia, a na tylnej bruzda pośrodkowa tylna.
Z rdzeniem za pomocą korzeni brzusznych oraz korzeni grzbietowych łączy się trzydzieści jeden par nerwów grzbietowych: osiem szyjnych, dwanaście piersiowych, pięć lędźwiowych, pięć krzyżowych oraz jeden guziczny. Pęczki włókien nerwowych, które tworzą korzenie brzuszne i grzbietowe, przebijają powierzchnię rdzenia dzieląc się na trzy sznury: przedni, boczny i tylny.
Wewnątrz rdzenia znajduje się istota szara, która jest otoczona płaszczem istoty białej. Istota szara w przekroju poprzecznym ma kształt litery H. Jej ramiona tworzą rogi przednie oraz rogi tylne. W niektórych odcinkach rdzenia występują również inne uwypuklenia zwane rogami bocznymi. Istota pośrednia środkowa otacza w płaszczyźnie pośrodkowej kanał środkowy.