Śledziona to narząd nieparzysty, który jest położony w jamie brzusznej. Jest ona magazynem krwi oraz narządem rozkładu erytrocytów, wytwarza limfocyty i wzmaga funkcję ochronną ustroju.
Kształt i wielkość śledziony są uzależnione od jej położony. Powierzchnią przylega do żołądka, przepony, nerki oraz okrężnicy. Posiada koniec przedni i tylny oraz brzeg górny i dolny.
Śledziona jest zabarwiona na purpurowoczerwono. Na jej powierzchni przekroju występuje miazga czerwona, beleczki śledziony, grudki chłonne śledzionowe oraz miazga biała. Otoczona jest błoną włóknistą. Tkanka siateczkowata miazgi czerwonej zawiera komórki gwiazdkowate oraz włókna srebrochłonne, które stanowią luźną sieć dookoła zatok śledziony.
Śledziona posiada swój własny korzeń, zwany szypułą śledziony, który doprowadza do niej naczynia i nerwy. Dodatkowo narząd jest całkowicie objęty otrzewną. U wnęki łączy się z torbą sieciową więzadłem żołądkowo-śledzionowym oraz przeponowo-śledzionowym. Dodatkowo niewielki udział w umocowaniu bierze więzadło przeponowo-okrężnicze.
Przez wnękę wnika do śledziony kilka gałęzi tętnicy śledzionowej, które się rozgałęziają. Powstają tętnice beleczkowe, tętniczka środkowa oraz tętniczki pędzelkowate.